„Zmiana czekająca z moimi drzwiami.”- To jak kolejka górska [8]

„Zmiana czekająca z moimi drzwiami.”- To jak kolejka górska [8]

„Powiedziałeś jej co?!” Joy Mercer wykrzyknęła do bruneta w jego gabinecie. „Fabianie Rutterze, nie jestem twoją byłą dziewczyną! Nigdy nie byłam i nigdy nie będę. Nawet jeśli byłam w tobie zauroczona, to było kilka lat temu, w LICEUM! My nigdy się nie spotykaliśmy!”

„Wiem!” Fabian wykrzyczał trochę za głośno. „Wiem, ale musiałem jej coś powiedzieć. Nie mogłem zdradzić jej prawdy..”

„Tak, mogłeś i nadal musisz. Czy przypadkiem Mick nie dał tobie trzech dni?”

„Teraz zostały tylko dwa.”

„Współczuję tej dziewczynie.” Joy westchnęła. I nie kłamała, nawet jeśli jej nie znała.

„Muszę sprawdzić co z Jamesem, zaraz wrócę.” Zielonooki powiedział, wychodząc ze swojego gabinetu i kierując się w stronę pokoju 213, gdzie znajdował się chłopak, który przebył operację kolana.

„Miłość jest beznadziejna.” James wymamrotał, kiedy Fabian wszedł do pokoju i upuścił swój telefon.

„Możesz powiedzieć to jeszcze raz.”

„Miłość JEST BEZNADZIEJNA!” Chłopiec wykrzyczał otwarcie i głośno.

„Chcesz o tym porozmawiać?” Brunet zapytał chłopaka, który nie wyglądał na szczęśliwego.

„Czy kiedykolwiek znalazłeś się między dwoma dziewczynami, które chcą, żebyś wybrał pomiędzy nimi?”

„Nie, ale jestem w o wiele gorszej sytuacji.” Fabian wymamrotał. „I jak sobie z tym radzisz?”

„Więc, tutaj jest moja była dziewczyna, Taylor i pewna nowa w szkole, Ana. Taylor jest zabawna i strasznie rozrywkowa. Przeżyliśmy razem strasznie dużo. Ana.. ona jest niezwykle inteligentna. Ale także bardzo nieśmiała, lecz udało mi się z nią zaprzyjaźnić. To pewnego rodzaju połączenie. Z nią tak łatwo mi się rozmawia..” James opowiedział mu, kilka razy uśmiechając się kiedy wymawiał imię Any. „Taylor chce żebyśmy do siebie wrócili, ale już powiedziałem jej, że lubię Anę.”

„Coś ci wyjaśnię James.” Fabian zaczął. „Czy kiedykolwiek byłeś na kolejce górskiej?” Zapytał się Jamesa i powoli zaczął kontynuować kiedy chłopak kiwnął głową. „Więc na pewno znasz to uczucie kiedy jedziesz w górę? To jak.. niepokój, pragnienie. To tak, jak rozmawiasz z dziewczyną, którą naprawdę kochasz. Kiedy o niej mówisz lub myślisz, czujesz się jakbyś zjeżdżał z największej wysokości. Masz to uczucie w brzuchu, robisz się strasznie nerwowy. Jesteś blady i cały się pocisz, a ona jest jedyną rzeczą, o której myślisz. Sposób w jaki mówi twoje imię…” Fabian uśmiechnął się jakby do siebie. „ to jak wielka pętla. Wszystko w twojej głowie się kręci, a ona wciąż tam jest.”

Bez najmniejszego zastanowienia, James uśmiechnął się. „Ana.”

Fabian odwzajemnił uśmiech i sprawdził coś na karcie badań chłopaka. Jednak nastolatek był bardzo ciekawy co męczy bruneta.

„A jaki jest twój problem?”

„Mój?”

„Wcześniej powiedziałeś, że jesteś w o wiele gorszej sytuacji niż ja.” Wyjaśnił. „Więc, kto jest twoim kochaniem?” Zapytał z lekka rozbawionym głosem.

„Ona jest amerykanką.” Zaczął Rutter. „Ma na imię Nina. Mogę ci tylko powiedzieć, że jest perfekcyjna w każdym calu.. kocham ją. Jednak ja nie jestem święty i tutaj w drogę wkracza pewien sekret.”

„Co za sekret?” Zapytał z dociekliwością.

„Bo widzisz-..”

***

Nina weszła do apartamentu swojego chłopaka tylko po to, aby usłyszeć krzyki, które dochodziły z pokoju Fabiana.

„Czy nie możesz z nią po prostu zerwać?!”  To głos jej brata? Tak, nie miała żadnych halucynacji. Słuch nie omylił jej.

„Mick!! Już ci mówiłem. Nie potrafię, ja ją kocham!” Odezwał się głos jej ukochanego.

Nina nie wytrzymała i wparował do pomieszczenia, w którym trwała kłótnia. „Micku Michaelu Campbellu!” Zmierzyła go zimnym i złym spojrzenie. „Mówiłam ci wcześniej! Trzymaj się z daleka od mojego życia osobistego!”

„Ale mówiłem ci! On kłamie!” Wykrzyczał w odpowiedzi do swojej siostry.

„On powiedział mi wszystko. Powiedział mi o Joy, Mick. Więc wynoś się stąd i zostaw go w spokoju.” Wykrzyczała tak głośno, że złapało ją lekkie ukłucie w gardle.

„Nina..” Fabian powiedział i położył rękę na jej ramieniu. „Jest w porządku.”

„Czekaj, co..?” Mick zapytał, starając zrozumieć z jakim nowym kłamstwem utożsamił się jego najlepszy przyjaciel.

„Nie, nie jest, Fabian! On ciebie prześladuje, a ja nie chcę tego więcej słuchać.” Dziewczyna wykrzyczała.

„Okej!” Jej brat wykrzyczał. „Wychodzę stąd!”

***

Amerykanka miała właśnie odwiedzić Fabiana w pracy, kiedy usłyszała cichą konwersację.

„Fabian, to zaszło za daleko. Zdecydowanie za daleko. Dwa kłamstwa, stary?!” Rozszedł się głos Micka.

„Właśnie Fabian. Ta biedna dziewczyna będzie cierpieć kiedy się dowie!” Powiedział głos jakiejś dziewczyny.

„Mick! Joy! Wystarczy, wiem, spieprzyłem sprawę!” Wykrzyczał jej ukochany.

Czekaj, co? Joy? Joy Mercer? Jego była? Nina próbowała poukładać sobie wszystko w głowie.

„Masz racje, spieprzyłeś. Tym razem naprawdę. I na dodatek siedzę w tym ja!” Wymamrotał Campbell.

„Mick, to ostatnia rzecz, o jakiej w tej chwili myślę. Te dwa kłamstwa.. one mnie zabiją, a ja nie mogę jej tak po prostu stracić.”

„Trzeba było pomyśleć o tym wcześniej! Zanim wpakowałeś się z moją siostrą do łóżka!” Wykrzyczał blondyn.

„Mick! Wystarczy.” Odezwała się Joy, aby ostudzić napiętą sytuację w pomieszczeniu. Chłopak powoli doszedł do siebie i przemówił normalny głosem.

„Przepraszam, ale to co zrobiliście.. tego już nie da się odwrócić. Nikt nie może tego cofnąć. Ale musisz jej powiedzieć, bo inaczej zrobię to ja, a sprawy przybiorą o wiele gorszy obrót wydarzeń.”

Im bliżej ta historia zbliża się do końca, tym bardziej.. mi smutno i uważam, że jest ona po prostu bezsensu.
No nic, mam już napisane 3 części z wyprzedzeniem i zdaje mi się, że cała historia zamykać się będzie w 15 opowiadaniach.. już mam pomysł na fabułę innej historii, co za kreatywność.
hipstaa.